پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان کاربست اخلاق و شایستگی‌های حرفه‌ای توسط اعضای هیات علمی آموزش‌های مجازی در دانشگاه اصفهان و علوم پزشکی اصفهان انجام گرفته است. روش تحقیق توصیفی و از نوع پیمایشی است. جامعه آماری شامل همه اعضای هیأت علمی و دستیاران آنان و دانشجویان مجازی دانشگاه اصفهان  و علوم پزشکی در نیمسال دوم سال تحصیلی 91-92 بود. برای انتخاب دانشجویان از روش نمونه گیری تصادفی متناسب با حجم جامعه تعداد 168 نفر انتخاب گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات در این پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته با چهار مولفه طراحی، تدریس، ارزشیابی و استفاده از فناوری‌ها است. پس از تائید روایی محتوای پرسشنامه، در یک مطالعه مقدماتی بین 30 نفر از افراد جامعه که به صورت تصادفی ساده انتخاب شده بودند واریانس جامعه برآورد گردید، و برای پایایی آن آزمون آلفای کرونباخ استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد که از نظر اعضای هیات علمی و دستیاران آنان میزان مولفه های اخلاق و شایستگی‌های حرفه ای در آموزش‌های مجازی در حد بالایی قرار دارد. اما از نظر دانشجویان این مولفه‌ها  پائین‌تر از میانگین مطلوب 3.5 می‌باشد.  نتایج  این پژوهش بیانگر وجود اختلاف بین ویژگیهای دو محیط سنتی و مجازی است  و اعضای هیات علمی در آموزش‌های مجازی باید با ویژگی‌های خاص این نوع از آموزش‌ها آشنا باشند بنابراین فراهم ساختن دوره های کارآموزی مناسب توسط مؤسسات آموزشی می‌تواند موجب پرورش مهارت های اعضای هیات علمی در زمینه کار با ابزارها و انجام صحیح نقش ها و وظایف آموزشی آنها گردد.